Οικοτουριστική διαδρομή Ήλιδας Ολυμπίας: Το Μονοπάτι της Εκεχειρίας

Ολυμπιακοί Αγώνες και Εκεχειρία

Τίτος Αθανασιάδης: Το ολυμπιακό ιδεώδες έχει επιτύχει να ενώσει την Ανθρωπότητα πέριξ του Αθλητισμού και των Ολυμπιακών Αγώνων, επεκτείνοντας έτσι την αρχική ιδέα των προγόνων μας που ήταν η συμφιλίωση και ένωση των Ελλήνων, δεδομένης της μεταξύ  τους διαπάλης που έφθανε μέχρι του σημείου των πολεμικών τους συγκρούσεων.

Η αγάπη των προγόνων μας προς τον Αθλητισμό και τους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν οφείλονταν μόνο στην πολιτιστική σημασία των εκδηλώσεων αυτών που διεξάγονταν παράλληλα με μουσικούς και ποιητικούς αγώνες, αλλά και στον εθνικό και πολιτικό χαρακτήρα τους που συνίστατο στην μέσω αυτών επιδίωξη της ενότητας των Ελλήνων.

Ο ύψιστος αυτός σκοπός επιδιωκόταν, μεταξύ άλλων, και με τον τερματισμό των πολεμικών συγκρούσεων για ένα έως τρεις μήνες, προκειμένου οι αθλητές και οι θεατές των αγώνων να μπορέσουν να μεταβούν από την πατρίδα τους, από οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδας της εποχής εκείνης, στην Ολυμπία. Στη διάρκεια της περιόδου αυτής που αποκαλούνταν ιερομηνία, οι απανταχού Έλληνες απολάμβαναν τα αγαθά της ειρήνης και κατανοούσαν την ανάγκη συμφιλίωσής τους.

Η συμφωνία για την αναστολή των πολεμικών συγκρούσεων, προκειμένου να διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες έμεινε γνωστή ως Εκεχειρία. Πρόκειται για σύνθετη λέξη από το ρήμα «έχω» πού σήμαινε «κατέχω», «κρατώ» και το ουσιαστικό «χείρα». «Κρατώ, δηλαδή, τα χέρια μου μακράν των όπλων. Ή κρατώ στα χέρια μου την ειρήνη», σε ελεύθερη απόδοση.

Γι’ αυτό και οι προσερχόμενοι με όπλα στην Ολυμπία τα άφηναν πριν φθάσουν σ’ αυτήν σε κάποια οπλαποθήκη, από την οποία τα παραλάμβαναν κατά την αναχώρησή τους.

Δεδομένου ότι κάθε τι που συνδεόταν με τους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν ιερό, ιερή και συνεπώς απόλυτα σεβαστή ήταν και η εκεχειρία.

 

(Απόσπασμα από την ομιλία του δημοσιογράφου, συγγραφέα και ιστορικού Τίτου Αθανασιάδη στην εκδήλωση της Συμπολιτείας Ολυμπίας στο TAE KWON DO του Π. Φαλήρου στο Sports Education Festival)

Ευτυχισμένο το νέο έτος!