Καλά Χριστούγεννα!

Άρθρο του Θάνου Καλαμίδα στο apopseis.gr για "Το Μονοπάτι της Εκεχειρίας"

Στις περισσότερες ομιλίες μου ξεκινώ μιλώντας για τις ρίζες μου. Συστήνω το ακροατήριο μου στον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης και μετά στον Ελληνισμό της Αλεξάνδρειας καταλήγοντας στη γενέτειρα μου την Αθήνα. Σχεδόν πάντα το ακροατήριο μου είναι νέοι άνθρωποι από όλο το κόσμο, μερικοί από αυτούς με γονείς από χώρες μακρινές και φυσικά από τις χώρες που μας φιλοξενούν. Στο φιλοξενούν συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου μιας και ανήκω για δεκαετίες στους απόδημους Έλληνες.

Στη συνέχεια αφού τονίσω ότι οι ρίζες μου βρίσκονται σε τρεις ηπείρους, με πολλές πολιτισμικές διάφορες, τους ρωτώ τι θεωρούν ότι είναι αυτό που μας συνδέει τους Έλληνες, όπου κι αν ζούμε ανεξάρτητα γενιάς ή απόστασης από την Ελλάδα. Αυτή τη ερώτηση την κάνω κάθε φορά με τον

Η "Οικοτουριστική διαδρομή Ήλιδας Ολυμπίας: Το Μονοπάτι της Εκεχειρίας" στο Leader

 Η «Οικοτουριστική Διαδρομή Ήλιδας Ολυμπίας: Το Μονοπάτι της Εκεχειρίας» παίρνει σάρκα και οστά. Μια οικοτουριστική διαδρομή που γίνεται γέφυρα του αρχαίου με το σύγχρονο και που μας δίνει τη μοναδική ευκαιρία να μην αφήσουμε τίποτα να χαθεί και να κάνουμε το ένδοξο παρελθόν μας φιλόδοξο μέλλον!
Το έργο αυτό δεν θα είχε ξεκινήσει αν η Ευρώπη δεν είχε επενδύσει στις αγροτικές περιοχές μέσω του προγράμματος Leader, αν φορείς όπως το Υπουργείο Αγροτικής

Ανάπτυξης και Τροφίμων, η Αναπτυξιακή Ολυμπίας και τα στελέχη της, δεν ενίσχυαν την προσπάθεια και τον ανιδιοτελή αγώνα μας. Η Συμπολιτεία Ολυμπίας λαμβάνοντας μέρος στην 4η προκήρυξη του τοπικού προγράμματος προσέγγισης LEADER καταφέρνει να αρχίσει την υλοποίηση αυτού του έργου που θα φέρει ανάπτυξη και προοπτική στον τόπο που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το θεσμό της Εκεχειρίας.

Ο Ούγκο Γκρότιους για την ειρήνη

Με την εδραίωση της ειρήνης του κόσμου συμπίπτει η ευτυχία της ανθρωπότητας -Ούγκο Γκρότιους

Το Μονοπάτι της Εκεχειρίας: Γέφυρα του αρχαίου με το σύγχρονο

Το Μονοπάτι της Εκεχειρίας: Γέφυρα του αρχαίου με το σύγχρονο

Ο Ηρόδοτος για την ειρήνη

Το Μονοπάτι της Εκεχειρίας: Γέφυρα του αρχαίου με το σύγχρονο

«Πρέπει να βαδίσεις στο μονοπάτι, για να αφουγκραστείς και ν’ ανασάνεις-Breath»

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης στην Αρχαία Ολυμπία με θέμα: Ήλιδα Ολυμπία το Μονοπάτι τη Εκεχειρίας: Γέφυρα του αρχαίου με το σύγχρονο, εκτέθηκαν πίνακες ζωγραφικής με θέμα τον αθλητισμό, των καλλιτεχνών από την Ηλεία: Ελένη Σταθοπούλου, Μαίρη Γκάτζου, Θεώνη Δαγρέ, Ξένια Κολόκα, Βασίλης Γάρδας, Κων. Καλαμαράς, καλλιτέχνες τον Όμιλο για την Unesco Πειραιώς και Νήσων και από την  Ένωση Καλλιτεχνών και Λογοτεχνών Ηλιούπολης «Το Εργαστήρι».

«Πρέπει να βαδίσεις στο μονοπάτι, για να αφουγκραστείς και ν’ ανασάνεις-Breath»

Πηνελόπη Γαϊτη (Ομάδα Εν Φλώ της Φλώρινας)

   "Οι πορείες κλείνουν μέσα τους αναζήτηση, δημιουργούν ερωτήματα, αλλά δίνουν  και απαντήσεις. Βοηθάνε ανοίγοντας νέους δρόμους. Φοβόμαστε τις πορείες ή τις αποζητούμε; Ποιος είναι αραγε ο τελικός κριτής; Μόνο ο εαυτός μας μπορεί να δώσει την απάντηση κι αυτό μέσα από πολλά και δύσκολα πισωγυρίσματα και δαιδαλώδεις πορείες στα μύχια της ψυχή μας. Όμως  τελικά μπορεί και να μην υπάρξει μια απάντηση, αν και η μη απάντηση μπορεί να είναι και αυτή απάντηση.

   Ο χρόνος γλυστράει στην ατέρμονη πορεία του, μια ουτοπία δίχως όρια, επιλογές άπειρες ή ίσως και καμμιά. Κάθε αποκοπή πονάει και ζητάει εξηγήσεις , ίσως όχι τη στιγμή της αποκοπής, αλλά στη δεδομένη στιγμή, όταν ο χρόνος το καλεί ως μια προσυμφωνημένη πορεία και τότε όλα μαγικά μπαίνουν στη θέση τους με τον πιο φυσικό τρόπο. Το περιβάλλον δίνει με ρεαλιστικό και ταυτόχρονα ονειρικό τρόπο απαντήσεις για όλα.

   Ο άνθρωπος επεμβαίνει στη φύση, αντλεί από αυτή, την αρμέγει χρόνια ατέρμονα κι εκείνη τον ανταμοίβει πλουσιοπάροχα χωρίς να ζητάει τίποτα. Εκείνος καρπώνεται αέναα ότι του χαρίζει, το γεύεται, το μετατρέπει και το μετουσιώνει σε πολιτιστικό αγαθό και με βάση τις υπάρχουσες προσλαμβάνουσές του το κάνει και τέχνη για να ξορκίζει τα δαιμόνια της ψυχής του που ορμούν πολύ συχνά στο θυμικό του να το κατασπαράξουν. Από τα πρώτα πρώτα χρόνια της ύπαρξής του, τότε που ακόμη το μυαλό του ήταν μπερδεμένο στα κανάλια της αυτοσυντήρησης και της ανακάλυψης του γύρω κόσμου του, όλα ότι ήταν γύρω του τα κοιτούσε εκστατικά. Η φύση γύρω του ήταν ο οδηγός του. Άφηνε σε αυτή το βλέμμα του να πλανηθεί κι ένοιωθε μέσα του δέος ,αλλά ταυτόχρονα και πρόκληση να την ανακαλύψει και να χαρεί τις κρυμμένες χάρες της, να διδαχτεί από αυτή και τα ασύλληπτα μικροθαύματά της ως βρέφος για να προχωρήσει μπροστά και να βιώσει συναισθήματα, να μεταξελιχθεί...

   Μια αποκοπή χρόνου: από παλιά. Βήματα προσώπων πάνω σε αυτό απέδειξαν την ύπαρξή τους. Έχει ανάγκη από αποδείξεις ο χρόνος. Το απτό ως σώμα, ως γράμμα, ως ήχος, ως ίχνος δείχνει την ύπαρξη για να μπορέσει η μνήμη να λειτουργήσει βαθιά κι αποτελεσματικά, να γίνει ποτάμι συνειρμών και να λυτρώσει....Ο χρόνος σύμφωνα με το κλισέ είναι γιατρός..όλα τα επουλώνει , όλα τα μαλακώνει και βοηθά τον άνθρωπο να διαχειριστεί τα διάφορα γεγονότα, κυρίως τα αρνητικά όχι ως κοφτερό μαχαίρι, αλλά παρέχει φίλτρα εσωτερικής αυτοάμυνας που προστατεύουν νοερά όποιον πονάει....ο χρόνος είναι ο αρχαίος Κρόνος σε μια παράλλαξη γράμματος...πόσο οι φιλοσοφίες διαφόρων εποχών συγκλίνουν κι αποδεικνύεται πως ο άνθρωπος πάντα ζητούσε να βρει απαντήσεις στο ανέφικτo.

   Μέσα από την εκτίμηση και την συνειδητοποίηση πραγμάτων και γεγονότων έρχεται η εξέλιξη. Μέσα από τη χρονική ροή βρίσκονται οι απαντήσεις και η συνειδητότητα και η ύπαρξη του είναι για τον καθένα έρχονται και κλειδώνουν απαντήσεις για τη φυσική φθορά, για την απώλεια, για τη μετάλλαξη και την ταυτότητα...Οι δυσκολίες ανδρώνουν και αδιαβροχοποιούν την ανθρώπινη συνείδηση στη μάχη με το χρόνο-Κρόνο...Η μνήμη ως κόρη τον συμπαραστέκει, συμπάσχει μαζί του γνωρίζοντας ότι συμβαίνει οδηγεί ως τελικός σκοπός στην ηθική τελείωσή του, στο αγαθό....να νιώσει μέσα του βαθιά την σημαντικότητά του ως ύπαρξη, ως μονάδα, αλλά και ως κομμάτι της ολότητας και του σύμπαντος. Να διαισθανθεί πως είναι για κάποια δεδομένη ατέρμονη χρονική στιγμή υπήρξε κι αυτός μια χρονική ψηφίδα με δύναμη, αισθήσεις και συνείδηση ..

 Ο ελληνικός χώρος διακατέχεται  από ιστορική μνήμη. Γεγόνότα πολλά, μικρά και μεγάλα καθόρισαν την υπαρξή του και μέσα στην πορεία του χρόνου έχουν αφήσει το αποτυπωμά τους σε αυτόν ως πύκνωμα γνώσης και ανάσας. Οι ιστορικές πορείες μέσα στο χρόνο αποδεινύονται πλατιά μονοπάτια και δρόμοι αέναης δημιουργίας. Περνούν πάντα μέσα από τον άνθρωπο, την ανάσα και τη δύναμη που αυτός εκπέμπει, παίρνουν σχήμα και τον βοηθούν να αυτοπροσδιοριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο

Πάνω στο λεπτό ανόθευτο λευκό ύφασμα, εκεί που όλα συγκλίνουν και χάνονται ως πορείες ζωής, ως πύκνωμα γνώσης κι ανάσας. Εκεί που δεν υπάρχουν εμπόδια κι όλα γίνονται γραμμή και ισορροπία αρχίζειη συνειδητοποίηση της ιστορικότητας και της μνήμης. Με μια ανάσα όλα αρχίζουν κι όλα καταλήγουν. Αναπνέω σημαίνει υπάρχω. Όταν ο άνθρωπος αισθανθεί πως αναπνέει και ζει τότε επιζητεί την πορεία και αυτοπραγμάτωση μέσα στο χρόνο. Επιζητά την ελευθερία μέσα από το απόλυτο όπως αυτό μπορεί  να εκλαμβάνεται μέσα από τις προϋπάρχουσες εμπειρίες  που θα γίνουν  η βάση για ότι πιο θετικό μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Ο χρόνος είναι ροή και πορεία. Η ανάσα είναι  κι αυτή ροή ζωής και πορεία ύπαρξης και συνέχειας, είναι ο ομφάλιος λώρος με το περιβάλλον είναι η ίδια η ζωή".

Ο κ. Βασίλης Μοσχού καλλιτεχνικός διευθυντής του Ομίλου για την Unesco Πειραιώς και Νήσων μετέφερε τους χαιρετισμούς του προέδρου κ. Μαρωνίτη, τόνισε την στήριξή τους στο έργο της Συμπολιτείας Ολυμπίας και αφού διαβεβαίωσε ότι θα ξαναέρθουν στην Ηλεία για να εκθέσουν έργα τους απένειμε αναμνηστικά προς τους καλλιτέχνες που έλαβαν μέρος.

Η εκδήλωση έκλεισε με δρώμενο της κας Πηνελόπης Γαϊτη (της Σχολής Καλών Τεχνών της Φλώρινας) από την ομάδα “Εν Φλω” με θέμα: “Πρέπει να βαδίσεις στο μονοπάτι, για να αφουγκραστείς και ν’ ανασάνεις- Breath”