Χαιρετισμός του Διευθυντή του Διεθνούς Κέντρου Ολυμπιακής Εκεχειρίας Δρ. Κωνσταντίνου Φίλη

 

Να συγχαρώ και εγώ από την πλευρά μου τη Συμπολιτεία Ολυμπίας, την κα Κοντογιάννη, τον ΑΣΑΕΔ ασφαλώς, όλους αυτούς που συνέβαλαν στη σημερινή εκδήλωση –που όπως ορθά ανέφερε και η αντιπρόεδρος του Ιδρύματος της Εκεχειρίας- στόχος μας είναι να καθιερωθεί και να αποτελέσει ένα θεσμό από εδώ και πέρα κάθε τέσσερα χρόνια όταν οι θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες θα λαμβάνουν χώρα. Και νομίζω ότι είναι προς αυτήν την κατεύθυνση ιδιαίτερα ενθαρρυντικό το γεγονός ότι σήμερα βλέπω πάρα πολύ κόσμο και κυρίως βλέπω σύσσωμη την ολυμπιακή οικογένεια, όπως

αυτή εκφράζεται και στην Ελλάδα και διεθνώς, να είναι σήμερα μαζί μας. Και ευχαριστώ θερμά και τον κ. Καπράλο και τον κ. Κούβελο για την παρουσία τους. Αλλά οι πραγματικοί πρωταγωνιστές –κατά την άποψή μου πέρα από τα παιδιά που είναι εδώ δίπλα μας- είναι οι ένστολοι. Είναι οι άνθρωποι οι οποίοι ουσιαστικά αποτελούν τον θεματοφύλακα της ειρήνης και της σταθερότητας για την κάθε χώρα όπου υπάρχει μια ευνομούμενη πολιτεία αλλά με το παράδειγμα αυτό –και εδώ πρέπει να συγχαρώ τον κ. Ανδριόπουλο για την πρωτοβουλία- με το γεγονός δηλαδή ότι σήμερα θα εναποθέσουν τα όπλα τους ώστε να αναβιώσουμε 1623 χρόνια μετά το Μονοπάτι της Εκεχειρίας, της Ολυμπιακής Εκεχειρίας, στέλνουμε ένα μήνυμα σε όλο τον κόσμο. Ένα μήνυμα ότι η κατάπαυση του πυρός, δηλ. το να αφήνουμε τα όπλα κάτω, για να πάμε και να συμμετάσχουμε στο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός του κόσμου όπως είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, αυτό το μήνυμα το οποίο θα στείλουμε σήμερα και αύριο από την Ελλάδα, απόψε από την Αρχαία Ήλιδα και αύριο από την Ολυμπία προς πάσα κατεύθυνση νομίζω πως είναι πολύ ισχυρό. Δεν είναι μόνο συμβολικό και σημειολογικό έχει μία τεράστια αξία και σημασία. Επειδή αντιλαμβάνομαι ότι ο κόσμος έχει αρχίσει να κουράζεται και αφού ευχαριστήσω και πάλι όλους τους συντελεστές, μέρος του οποίου βεβαίως είναι και το Κέντρο της Διεθνούς Εκεχειρίας, θέλω να πω μισή κουβέντα για το πόσο σημαντική είναι η κατάπαυση του πυρός.

Όταν οι στρατιώτες που έχουν το προνόμιο της υπεροχής αποφασίζουν να αφήσουν τα όπλα τους κάτω, αυτό σημαίνει ότι δίνουμε μία ευκαιρία στο διάλογο. Δίνουμε μία ευκαιρία στη συζήτηση. Δίνουμε μία ευκαιρία στις αντιμαχόμενες πλευρές –που σήμερα όπως μιλάμε υπάρχουν 40 ένοπλες συγκρούσεις οι οποίες μαίνονται σε όλον τον κόσμο- δίνουμε λοιπόν μία ευκαιρία στις αντιμαχόμενες πλευρές να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι να διαπραγματευθούν και κυρίως να αντιληφθούν και να συνειδητοποιήσουν τη ζημιά του πολέμου απέναντι στα οφέλη και τα κέρδη της ειρήνης. Και μιας και μιλάμε για τον «Δρόμο της Ολυμπιακής Εκεχειρίας», κυρίες και κύριοι, δεν υπάρχει δρόμος προς την ειρήνη. Η ειρήνη είναι ο δρόμος.

Ευχαριστώ πολύ.